Al thuis hadden we voor vandaag een rustdag ingepland. Eigenlijk helemaal niet nodig, maar dan doe je ook nog eens iets anders. Rusten kennen we niet zo, we waren om half negen al aan de wandel. Zo'n Engels ontbijt moet toch verteerd en verbrand worden. Een lange strandwandeling gemaakt en ook de toeristische attractie van Whitby bezocht: de ruïne van een kerk op een hoge klif. Slechts te bereiken via een trap van 199 treden. We hebben ze niet nageteld. De Engelsen doen veel moeite om oude gebouwen in stand te houden waarvoor hulde. Al die natte kilometers van gisteren hebben wat spiersporen nagelaten: we voelen onze benen wel. De laatste klim van gisteren, naar Robin Hood's Bay, heeft indruk gemaakt. Dit plaatsje, wiens naam niets met de befaamde boogschutter te maken schijnt te hebben, ligt direct aan het water en is alleen te bereiken via een afdaling van 30%. Marjo was al snel afgestapt, ik heb het met dichtgeknepen remmen gered. Naar boven was een heel ander verhaal. Fietsen was geen optie. Het was een heel gesleur om de vol bepakte fietsen boven te krijgen, onzer tongen hingen halverwege de pedalen. Daarom hebben we vanmiddag gekozen voor een alternatieve wellness. Kennen we in Nederland het Turkse stoombad, hier heb je de Engelse stoomtrein. Je laat je vervoeren in een wagon uit de vorige eeuw, of misschien wel van de voorvorige eeuw. Dan verplaats je tergend langzaam over een afstand van 30km viceversa, dus 60km. Daar doe je dan bijna 4 uur over. Nou dat is ontstressen hoor. Je kunt net niet de blaadjes aan de bomen tellen. Je bent daarna zo rustig dat je er bijna onrustig van wordt. En zit je vlak achter de lokomotief en heb je het raam open, dan verlaat je als een gerookte paling de trein. Maar het uitzicht was heel mooi, en we hebben weer een hele belevenis gehad met z'n tweetjes. Bij terugkomst moest het er toch een keer van komen: fish and chips. In Whitby zit de nummer één van fish and chipsrestaurants in Engeland, zeg maar De Librije van de gebakken vis, en daar hebben we het gedaan. En het was heel lekker, kan niet anders zeggen. We beginnen ook te wennen aan de thee-rituelen. Kregen we de eerste dag bij de bestelling voor ons tweeën, één potje met theezakjes en één potje met heet water. Toen dachten we nog dat ze de theezakjes vergeten waren in het tweede potje. Dus wij wurmen met een theelepeltje om de theezakjes eruit te vissen en ook het tweede potje te voorzien. Maar nu we de tweede, derde en vierde keer bij andere restaurantjes het ook zo krijgen, beginnen we te begrijpen dat er een ander concept achter zit. Morgen gaan we ontdekken hoe de vork in de steel zit, en gaan we als ware Sherlock Holmes het mysterie zien op te lossen. Want de beste ideeën krijg je op de fiets en dat is wat we morgen weer gaan doen.