Westernieland - Delfzijl

Fietsen is Zen. Een meditatieve bezigheid. Eigenlijk zou het "fietzen" moeten heten. Vandaag wisselde het landschap van het Groningse Hoogeland tussen suikerbieten, tarwe, uien, aardappelen en grasland. En deze laatste met en zonder schapen. Je benen gaan gedachtenloos heen en weer en je zintuigen nemen zonder moeite en zonder ruis de omgeving in zich op. Je zit echt in een flow. Voor de eerste keer ontbijten we samen met onze gastheren van de B&B. Zij eten veganistisch, en wij doen vanochtend voor een groot deel met ze mee. Gedeelde smart is halve smart. Opmerkelijk is dat we het eerste uur geen andere fietsers zijn tegengekomen. Het kan natuurlijk zijn dat er een groep van 100 fiet-zen-genoten 10 minuten achter ons fietsten, maar we zijn in ieder geval niemand tegengekomen. In Uithuizen hebben we op het terras van banketbakker Marinus koffiegedronken met uiteraard iets vers uit de vitrine. De koffie kregen we in een thermoskannetje en mochten we zelf uitschenken in een oud gebloemd koffieservies. Heel nostalgisch. Op dit terras zat ook nog een ander fietzend echtpaar en hebben we even bijgepraat. Vervolgens de lunch geheel met z'n tweetjes langs het waddenwater, bijna met de voetjes in het nat. De afstand naar Delfzijl viel reuze mee en we waren er voor onze benen veel te vroeg. Dit zou ons daggemiddelde wel erg naar beneden halen. Op de kaart gespeurd en naar Appingedam gereden, als bonus. Want zeg nu zelf: hoe vaak kom je daar? Deze kans konden we ons niet laten ontglippen. Leuk plaatsje ook, met grappig oud centrum. Daarna - uiteraard met omweg - ons hotel Singel opgezocht. Een oud schoolgebouw en weer heel mooi, sober, bijna Zen, ingericht. 's Avonds hebben we gewandeld door het havengebied en nog even gemijmerd op het kleine stadsstrand, het is alweer de laatste avond. Morgen bereiken we ons doel Nieuweschans. Vandaag zaten we 69 kilometer op de fiets, met een lage gemiddelde dag-snelheid. Winkelen doen we namelijk nu ook op de fiets, maar we laten dan de snelheid wel iets zakken ;) Ik ga er voor zorgen dat in de volgende uitgave van de Grote Van Dale fietzen op de kaart staat. http://connect.garmin.com/activity/557786615

Oude Bildtzijl - Westernieland

Blote buiken. Al een paar dagen zie ik ze niet meer. In de eerste helft van de week, zeg maar in het westen van ons land, bewoog de halve helaas voornamelijk mannelijke bevolking zich met ontbloot bovenlichaam richting het strand. Op de fiets, in de stad, het maakte niet. Hele schilderijen soms. Deze horizonvervuiling/verdwazing is in Friesland opgehouden, de beschaving keert terug. De fietspaden nu zijn bijna leeg, zeker 's ochtends. We vertrekken vanaf onze B&B en nemen ons voor tot Holwerd langs de dijk te fietsen, niet helemaal conform de route. Er zijn wel minder vliegjes dan op de Afsluitdijk: daar moesten we met praten toch iets rekening houden omdat anders onze dagelijkse inname van dierlijke eiwitten hoger zou zijn dan het advies van de Schijf van Vijf. Maar nu was onze tegenstander de schapenpoep. In het begin nog wel iets laveren, maar daar was gezien de hoeveelheid geen houden aan. Het geeft onze fietsen een wat doorleefde expressie, hoewel de meningen wel verschillen over dit fenomeen. Bij Holwerd dus toch maar de dijk af en nu snappen we geheel waarom onze ANWB-vrienden de route ook langs kleinere plaatsjes acher de dijk laat lopen. Bij de veerpont naar Schiermonnikoog hebben we geluncht: voor mij en broodje paling. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.  Daarna het natuurgebied van de Lauwersmeer door, langs een heel groot militair schietterein. Daarna nog weer allerlei kleine weggetjes door Gronings boerengebied, uiteindelijk kwamen we uit in Pieterburen. Op zoek naar een supermarkt werden we door een oud Fries, fietsend vrouwtje naar het eind van het dorp gestuurd. Wij hier naar toe, maar niets te zien. Was er helemaal niet! Even overwogen om terug te fietsen.....maar ons humeur was veel te goed. Doorgefietst naar Westernieland waar ons B&B van vandaag gelegen is. De Oelesprong, gerund door twee vrienden, die er een heel mooi appartement van gemaakt hebben. Het concept winkel is in deze plaats ook onbekend en daarom moeten we noodgedwongen naar het enige plaatselijke restaurant. Geen straf, we hebben uitstekend gegeten. De keus is niet op de shoarma gevallen...... Vandaag is de eindscore 83 kilometer. http://connect.garmin.com/activity/557004775

Den Oever - Oude Bildtzijl

De Afsluitdijk is saai. Dit wordt dus een saai stukje, want een groot deel van de rit van vandaag liep over deze creatie van ir. Lely. Rechts een oorverdovende herrie van het met 130 km per uur langsrazende verkeer, links een hoge grasdijk met daarachter de Waddenzee. Als je geen goed gezelschap hebt, is het geen aanrader. Mijn vertrouwde 1 meter uitzicht rechts naast mij heeft vandaag haar rode fietsjurkje aan, bruin gebrande armen en benen en mooie rode lippenstift. Dit is allesbehalve saai. De snelheid waarmee fietsen, met de wind vol in de rug, ligt zeer hoog. Ook al niet saai. Dat we al heel snel de overzijde van deze 30 km lange asfaltstreep in zicht hebben, is zeer veelbelovend en zeker ook niet saai. Al met al anderhalf uur fietsen en we zijn in Zurich. We gaan door de shoarmavelden. Onderaan de dijk zien we een aantal schapen loslopen. Zouden ze uitgebroken zijn? Even later krijgen we het door: hier leven deze dieren, wij zijn te gast. Vele honderden schapen in de wei, sommige blijven hardnekkig op het fietspad staan. We krijgen handigheid in het slalom-eren. In Harlingen fietsen we langs het gezellige haventje en lunchen we met uitsmijter en pannenkoek. Daarna weer geruime tijd schapen. We komen door allerlei kleine dorpjes met exotische namen welke niet echt beklijven. Het laatste stuk gaat over de oude Waddendijk; de huidige dijk ligt 1-2 km meer richting de Waddenzee. Langs deze oude Waddendijk liggen vaak schattige, oude, vaak kleine dijkhuisjes. Leuk om langs te fietsen. Onze tocht van 85 km vandaag eindigt in Oude Bildtdijk, een klein gehucht met een super en een eetcafe. We hebben een hele mooie B&B met zitkamer, een terras buiten en een slaapkamer boven. Super. Laaisterplakky heet het, een naam die echt blijft hangen. We dineren in het eetcafe, mosterdsoep en kip piripiri, specialiteit van de eigenaar. Nu in de lage avondzon op het terras deze weinig saaie dag overzien. Ik weet nu al wat ik straks in bed ga doen: schaapjes tellen...... http://connect.garmin.com/activity/556125325

Bergen - Den Oever

Ik weet nu waarom het Afsluitdijk heet. De gehele dag stond in het teken of we de fietsrit ervoor zouden afsluiten of toch nog de 30 km extra pakken en dan de dag afsluiten. We vertrekken vanochtend laat want het ontbijt in onze Italiaanse villa wordt pas na negenen geserveerd. Dan hebben wij al een half boek gelezen. Maar het was voortreffelijk. Eerst nog een stuk door de duinen, daarna net voor Petten houdt het strand op en begint er een zeedijk. Bij Callantsoog zijn de duinen weer terug gelukkig en dat vieren we met eten van een pannenkoek. In de verte doemt een vuurtoren op. Zou dat Den Helder al zijn? Niet dus, eerst nog Julianadorp, daarna nog een schitterend duingebied, en dan het laatste stuk een zeedijk, die eindigt bij de veerpont naar Texel. Daar is het einde van de LF1-route, de bordjes die we nu al vijf dagen volgen. Om twee uur zet ik Marjo op de foto bij het laatste bordje, een emotioneel moment. Na het drogen van de laatste tranen rijden we nu niet meer langs de Noordzee, maar de Waddenzee. We moeten op zoek naar nieuwe bordjes, maar die zullen we pas na 30 km vinden bij Den Oever. De weersgoden hebben ons bij het Afsluitdijk-besluit geholpen: na Den Helder zagen we het achter ons steeds donkerder worden en het rommelde. Vlak voor Den Oever hebben we nog even geschuild onder een luifeltje. De iPad erbij: nou hotels kennen ze hier niet, wel B&B's. Dus voor het eerst geen hotel via de Bookings-site, voor ons al een hele stap. De volgende wordt een Vrienden op de Fiets-gastgezin. Het voelt hier heel huiselijk, geregeld praten we bij met onze gastvrouw. We kunnen ons natuurlijk opsluiten beter gezegd terugtrekken op onze kamer. Maar hier staat alleen een bed, en na de invasie met onze zes fietstassen, lijkt het meer een rommelzolder waar je je kont niet kan keren. Dus zitten wij in de lounge, nou eigenljk meer een kamertje beneden waar inmiddels ook de andere twee gasten aanschuiven. Ook fietsers die dezelfde route als wij doen, maar dan in omgekeerde richting. Niet zo intelligent dus gezien de gemiddelde wind, maar ze hebben al één dag geluk gehad. Mevrouw Bakker van het B&B, dus eigenlijk is het B&B&B, adviseert ons een visrestaurant in de haven. We houden ons sterk en kiezen voor een maaltijdsalade van de DeKa.  Vandaag weer 67 kilomertjes op de teller. (+ 4 km voor de supermarkt) http://connect.garmin.com/activity/555209446

Haarlem - Bergen

Wie groet doet, groet ontmoet. Ik probeer mijn zelfbedachte variatie op een bekend gezegde al dagen in de praktijk te brengen. In het oosten groet men elkaar in het voorbijgaan. Dat concept is hier onbekend. Hier groet niemand uit zichzelf. Wij groeten dus veel mensen op de fiets, zeker als we zien dat het collega-langeafstandfietsers zijn. Mondjesmaat krijgen we response; we hebben nog een lange weg te gaan..... Vandaag beginnen we onze tocht van 64 kilometer in de oude binnenstad van Haarlem, prachtige historische geveltjes, grote kerk in het centrum, de Sint Bavo. We had rustig tijd om rond te kijken, het was nog voor de openingstijd van de winkels. Dat verkort ook duidelijk het winkelgebeuren, dus we waren dus zo weer op weg naar de duinen. Prachtige huizen in Bloemendaal gezien. Bij ons heeft een dorp een aantal grotere huizen, hier heeft een dorp een aantal kleinere huizen... In IJmuiden zien we de hoogovens, dat lijkt dan weer iets op de Maasvlakte. We gaan met een pont het Noordzeekanaal over (paar minuten vaartijd). Daarna prachtig gefietst door het NP Kennemerduinen. Tussen de middag een broodje van de Spar op het dorpsplein van Wijk aan Zee. De route gaat verder door duinen, stuifzandgebieden zo ver het oog reikt, soms heidebegroeing. Heel mooi. We komen door Bergen aan Zee waar we in de "autofile" staan over de strandboulevard. Hier zijn we dan ook weer snel weg. In Schoorl zitten we nog een tijdje op een bankje in het centrum wat uitkijkt op het grootste klimduin. We weten niet het grootste van wat. In de buurt zijn nog weinig overnachtingsmogelijkheden over, het is echt hoogseizoen. We maken een superkeus: Landgoed Odessa in Bergen, een grote Italiaanse villa opgetrokken uit blokken steen, metaal en marmer. Opgekocht door twee, gescheiden vrienden, die hier wonen met zes kinderen. Zij hebben er een bed and breakfast van gemaakt. Ik typ dit nu dan ook op het buitenterras met vrij uitzicht op weiland, paarden en spelende kinderen. De mannen hebben hun bedrijf verkocht en dit pand op een veiling gekocht. Ach, zo zegt de een, er komt straks misschien wel een voetballer die het van ons overkoopt...... Ja, wij wonen niet beroerd, maar dit is ook zeker niet verkeerd, overdenken wij als we onze maaltijdsalade van de Jumbo verorberen.

Oostvoorne - Haarlem

Met twee vingers in de neus. Met dit gezegde kan ik de tocht van vandaag het beste omschrijven. We hadden 87 km zo'n beetje de wind in de rug. Ik denk dat we na vandaag onze specialisatie gevonden hebben: fietsen met de wind van achter. Het ging uitermate voor de wind. Na vertrek zagen we al snel de Maasvlakte opdoemen: indrukwekkend wat een industrie, schoorstenen, vrachtauto's, hijskranen en bedrijvigheid. The Port of Rotterdam. Midden op de Maasvlakte kwamen we bij de pont aan die ons de Nieuwe Waterweg zou overzetten naar Hoek van Holland. Tijdens het varen nog uitgebreid uitleg gekregen van een voormalige loods, aardige man. Daarna weer langs de duinen naar het noorden. Al snel het Westland, de glazen stad. Heel veel kassen bij elkaar dus. Al vlot naderden we Kijkduin langs de voormalige camping Ockenburg waar ik een aantal keren met Jan het schoolkamp van groep 8 beleefd heb. In Scheveningen natuurlijk langs het Kurhaus en de boulevard. Heel druk, logisch want de temperatuur liep hier op naar de 30 graden. Daarna door prachtige duingebieden richting Katwijk en daarna Noordwijk aan Zee. De beentjes waren nog steeds soepel dus na ampel beraad besloten we door te fietsen naar Zandvoort. Ook hier weer veel drukte en daar kregen we nu toch een beetje genoeg van. Uitgeweken naar Haarlem, landinwaarts dus. Was nog best een stukje fietsen, maar heel de moeite waard. Vergapen aan kasten van huizen in Aerdenhout. We kwamen, niet geheel toevallig, bij Van der Valk uit. 's Avonds een primeur (niet verder vertellen): we kozen het seniorenmenu. Ja je moet er toch een keer aan geloven. Ik was natuurlijk benieuwd of we extra servetten zouden krijgen (meer knoeien) of botter bestek (minder jezelf bezeren), maar dat veel reuze mee. Ze hadden geen seniorentoetjes, dus heb ik maar het normale formaat broodpudding genomen. Dus toch een beetje van twee walletjes gegeten. Voor de liefhebber van statistieken: http://connect.garmin.com/activity/553862407 PS. Helaas kan ik nog steeds geen foto's uploaden.

Renesse - Oostvoorne

Na een hete nacht, ja en dat bedoel ik heel letterlijk, zijn we weer op de fiets gestapt. We steken weer één van de Deltawerken over, de Brouwersdam. Halverwege vangen we een glimp op van Port Zelande. Daar hebben we in 1991 met drie kinderen de zomervakantie doorgebracht. Larna had toen net de mazelen gehad en zag er nog uit als een gespikkelde paddestoel. De wind is ons vandaag gunstig gezind, we hebben haar nu in de linkerzij, soms iets schuin van achter. Marjo's vertrouwen komt weer iets terug.... Vanaf dan is alles wat we zien nieuw: eerst het eiland Goeree-Overflakkee, daarna Voorne-Putten. Het toerisme is hier veel minder dan gisteren, de fietspaden worden in ieder geval minder gebruikt. Weer veel weggetjes door de duinen, met minder klimmen dan gisteren. We bezoeken Ouddorp en Goedereede. Dit laatste is een schattig oud plaatsje met veel kleine huisjes en nog een grachtje. Maar we hadden al koffie met appelgebak op, dus het is bij sightseeing gebleven. Het volgende bouwwerk zijn de Haringvlietsluizen; we zijn hier een betonnen pier op gefietst en zagen hoe een aantal zeilboten de zee opvoeren. In de middag Rockanje bezocht; hoewel, we mochten de kern niet in vanwege festiviteiten. Dus daar naar het strand gereden, onze fietsen met bagage betaald achtergelaten, bewaakt door een struise Rotterdamse met haar eigen leven. Op het strand hadden we de keus tussen twee strandtenten: één van de twee heette Salsa Summer Beach Club. Dus met ons kortstondige dansverleden was de keus snel gemaakt. Hier had je van die "gezellige"  loungebanken: als je op de punt gaat zitten, daarna je kussen in de rug opzoekt en dan vervolgens geheel in horizontale positie geraakt. Deze gerievelijke houding was toch wel vol te houden. De muziek was allerminst salsa: na Wim Sonneveld met Het Dorp, kwam Andre Rieu aan de beurt. Nou, daar krijg je geen tintelende salsa-heupen van.... Daarna onze eindpunt van vandaag na 60 gefietste kilometers: Oostvoorne. Bijna uitkijk op een rokende Maasvlakte: die is morgen aan de beurt. Het hotel is een soort Ierse pub met een aantal losse schuurtjes, voorzien van bedden en doucheblok. Het ziet er cosy uit. We hebben hier ook gegeten, ik een soort reuze hamburger met een hoeveelheid frites voor drie dagen. Degelijke kost, daar komen we de avond wel mee door.

Vlissingen-Renesse

De reden om van Vlissingen omhoog te fietsen is ingegeven door het gegeven dat de meeste wind in Nederland uit het zuidwesten komt. Vandaag heeft Moedertje Natuur dat anders bedacht en vanaf het begin voelen we de noorderwind op kop. In de duinen en bosgebieden valt het nog mee, maar op de Oosterscheldekering vallen we bijna stil. Als je flink doorloopt kun je ons bijhouden. Af en toe zie ik Marjo kijken met een blik van: jaja, de volgende keer ga ik fietsen met iemand die er echt verstand van heeft.... Het is een prachtige tocht vandaag, we hebben 71 km gefietst. Wel heel druk op sommige stukken fietspaden. Veel Duitsers met kinderen. Ze zijn goed te herkennen: zij dragen fietshelmen, waarschijnlijk verplicht thuis. Ik weet niet wat die Duitsers hebben met helmen: de laatste keer dat ze hier in grote getale waren, droegen ze ook allemaal en helm. Het gaat door bossen en duinen, soms vlak langs het strand. We zijn afgestapt in Domburg, een van vroeger uit mondaine Hollandse badplaats. Onderweg geluncht met gerechten uit de Plus in Vrouwenpolder. Daarna dus de lange Oosterschelde dam op om nog even te stoppen bij Neeltje Jans. Toen we hier meer dan 20 jaar geleden waren, was het nog een simpel info-centrum over de Deltawerken. Heden ten dage is het een soort (kinder)pretpark waar je met z'n tweeen eerst 45 euro moet afrekenen om in de hal te mogen. Bewaren we voor later, met de kleinkinderen. We zijn uiteindelijk in Renesse terechtgekomen, in het Badhotel. Op de weg naar onze kamer zie ik een deur met het bordje sauna. Bij het binnentreden van onze kamer denk ik dat ze het bordje op de verkeerde kamer geplakt hebben. Wat een hitte, en het raam blijkt maar zo'n 5 cm open te kunnen kantelen. Dat wordt nog wat, we verheugen ons op vanacht.... Renesse is overbevolkt, het is ook kermis in het dorp. Normaal wil je hier niet zijn in het hoogseizoen. Als diner hebben we een maaltijdsalade van de Jumbo gescoord, met voor ieder afzonderlijk een pudding van de Mona. Ja, deze laatste is uiteindelijk nog een hele hap, maar we hebben gesmuld. De beloning op een hele winderige fietsdag en een broeierige hotelkamer!